Γιώτα Βασιλείου | La Scrittura Povera

Ήρθε όπως έρχονται τα όνειρα, που δεν θυμάσαι αν ήταν όνειρα ή αν όντως τα έζησες, σε κάποια ζωή άλλη. Μαύρος – όχι σκοτεινός, σαν βελούδο που το αγγίζεις και τα μέσα σου μαλακώνουν. Γούνα μακριά, πλούσια, να βουλιάζει μέσα της το χέρι και να βρίσκει παρηγοριά. Μάτια μεγάλα, κιτρινοπράσινα, σαν δάση από γαζίες, φωτισμένα από καλοκαιρινές καταιγίδες. Μιλούσαν πριν τον ήχο και ήξεραν πριν κοιτάξουν. Η μύτη του – μικρή και εβένινη, μια πινελιά φωτός που έλαμπε στο φεγγαρόφωτο λες και φύλαγε μυστικά που ούτε εγώ, δεν ήξερα πως είχα. Η ουρά του – μαύρη φλόγα φουντωτή, που χάραζε τον αέρα  με σιγουριά  σα να 'ταν ο αρχηγός του σπιτιού. Για δεκατρία χρόνια ήμασταν δύο. Εγώ με λέξεις, εκείνος με το βλέμμα. Και όταν όλα πήγαν στραβά, μου θύμιζε πως δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τα πάντα, αρκεί να είσαι εκεί. Κι ύστερα, ύστερα… όπως ήρθε, έφυγε. Μα όχι αθόρυβα – μα με τον ήχο που κάνει ένα αστέρι όταν σκίζει τον σκοτεινό ουρανό και συ λες «το είδα», μα δεν προλαβαίνεις να του πεις αντ...

Το διάβασμα είναι παραδοσιακά μια μοναχική απόλαυση. Κλείνεις την πόρτα, ανοίγεις το βιβλίο και αφήνεσαι να ταξιδέψεις στους μαγικούς κόσμους των σελίδων του. Τι γίνεται όμως όταν αποφασίσεις να το ανοίξεις παρέα μαζί με κάποιον άλλον; Όταν οι σελίδες δεν γυρνούν μόνο στο μυαλό σου, αλλά και στο μυαλό ενός φίλου, συντρόφου ή μιας ομάδας αναγνωστών που μοιράζονται την ίδια ιστορία με σένα; Αυτό είναι το λεγόμενο buddy reading, το να διαβάζεις δηλαδή, το ίδιο βιβλίο ταυτόχρονα με κάποιον άλλο (ή και με περισσότερους), κρατώντας περίπου τον ίδιο ρυθμό και ανταλλάσσοντας απόψεις, ενθουσιασμούς, απορίες και εκνευρισμούς όσο η πλοκή ξετυλίγεται και η ιστορία προχωράει. Όπως κάθε σημαντικό γεγονός στη ζωή, το buddy reading έχει τα υπέρ του και τα κατά του. Ξεκινώντας από τα θετικά του στοιχεία, θα έλεγα ότι για εμένα προσωπικά αυτά βαραίνουν περισσότερο και γι’ αυτό και μου αρέσει να το μοιράζομαι με αγαπημένους φίλους. Τα υπέρ… 1. Καταρχάς αποτελεί μια κοινή εμπειρία. Το βιβλίο γίνεται αφορ...

  Έχω τρία βιβλία που είναι τα αγαπημένα μου. Και όταν λέω "αγαπημένα", δεν εννοώ ότι είναι τα καλύτερα που έχω διαβάσει ποτέ. Όχι. Έχω διαβάσει και πιο δυνατά, πιο συγκλονιστικά, πιο καλογραμμένα βιβλία. Αλλά αυτά… αυτά είναι αλλιώς. Είναι τα βιβλία που έχουν "γράψει" μέσα μου. Που έχουν ριζώσει σε στιγμές, σε ανθρώπους, σε αναμνήσεις. Που άνοιξα και ξανάνοιξα, κάποτε σχεδόν κάθε χρόνο, - τώρα πιο αραιά - αλλά πάντα επιστρέφω. Σαν σε παλιούς φίλους που δεν χρειάζονται εξηγήσεις όταν χάνεσαι για καιρό. Είναι τα "Του έρωτα και της σκιάς", της Ιζαμπέλ Αλιέντε, "Λύκοι, σας παρακαλώ μην κλαίτε", του Φάρλι Μόουτ, Και "Η σκιά του ανέμου, του Κάρλος Ρουίθ Θαφόν. Τα δικά μου comfort books. Τα βιβλία της άνεσής μου. Α και πριν το ξεχάσω - στο comfort-zone.gr της Kelly Kritikou έχω άρθρο στο οποίο μιλάω γι' αυτό ακριβώς: το comfort reading. Για τη θαλπωρή του χαρτιού και τη συντροφιά των λέξεων, όταν οι μέρες το απαιτούν. Διαβάστε το άρθρο εδώ ...

Με ρωτήσατε, «πότε ξεκίνησες να γράφεις;» Δεν ξέρω. Αλήθεια. Νομίζω από πάντα. Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησε όλο αυτό. Ίσως όταν άκουσα για πρώτη φορά ένα παραμύθι κι ένιωσα το στομάχι μου να σφίγγεται από αγωνία. Ή ίσως όταν είπα ψέματα τόσο πειστικά στον εαυτό μου, που σχεδόν τα πίστεψα. Μπορεί και όταν διάβασα για πρώτη φορά μόνη μου ένα βιβλίο. Γράφω όταν άρχισα να καταλαβαίνω τη δύναμη που έχει μια καλοστημένη ιστορία.  Δεν χρειάζονται πάντα εντυπωσιακές ανατροπές. Ούτε φαντασμαγορικά τοπία ή ηρωισμοί. Μια καρέκλα στραβοτοποθετημένη σε μια άδεια κουζίνα. Ένα βλέμμα που δεν δόθηκε. Ένα «συγγνώμη» που δεν ειπώθηκε ποτέ. Μερικές φορές αυτά αρκούν. Γιατί κάθε ιστορία – ακόμα και η πιο σιωπηλή – κουβαλάει κάτι: έναν ψίθυρο, μια αλήθεια, μια εκδοχή του κόσμου όπως δεν τον είδαμε ποτέ ή δεν το φανταστήκαμε καν. Γράφω γιατί δεν ξέρω να κάνω αλλιώς. Γράφω γιατί δεν είμαι καλή στο να τα λέω φωναχτά. Γράφω γιατί αν δεν τα βγάλω από μέσα μου, θα αρχίσουν να ψιθυρίζουν τη νύχτα, να κ...

Κατηγορία: Ιστός: Αστυνομική Λογοτεχνία ISBN: 9786185602376 Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 2025 Σελίδες: 178 Διαστάσεις: 14 x 21 Διόρθωση: Κατερίνα Τσαμπά Επιμέλεια κειμένου: Γιάννης Χουτόπουλος Είπαν για το βιβλίο: Τ ο βιβλίο με συνεπήρε. Όλα αυτά τα διαφορετικά στυλ γραφής, η ανάποδη εξέλιξη, η αγωνία των ηρωίδων που περνά μέσα σου , οι μυρωδιές, η περιγραφή ενός αρρωστημένου και σκοτεινού περιβάλλοντος, η ελπίδα, η ζοφερότητα, οι κατάλληλες λέξεις σε κάθε περιγραφή που σε χώνει βαθιά μέσα στην εικόνα, η ανατροπή, η ικανότητα να σε μεταφέρει σε εκείνη την εποχή του 1888, με έκαναν να το διαβάσω χωρίς ανάσα.  Ε.Α. Τελείωσα το βιβλίο μόλις σε τρεις ημέρες. Ο Θεριστής είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ θα έλεγα που σε στέλνει πίσω στο χρόνο. Στο σκοτεινό Λονδίνο του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Όχι δεν είναι άλλη μια ιστορία του Τζακ. Η συγγραφέας καταφέρνει μέσα από γεγονότα που συνέβησαν τότε να σου δώσει την ατμόσφαιρα της εποχής αλλά πλάθει μια πρότυπη ιστορία που λίγο πολύ θα σε τρελάνει μέχρι ...

23/05/25 Πάντα λαχταρούσα την αγάπη.  Έστω και για μία μοναδική φορά θα ήθελα να μάθω πώς είναι  να πλημμυρίζω από αγάπη, να παίρνω τόση πολλή που να μην αντέχω περισσότερη. (Χαρούκι Μουρακάμι) Ακόμα κι έτσι, που η ζωή έχει αφήσει το κορμάκι σου, είσαι πανέμορφος. Η μαύρη σου γούνα παραμένει απαλή, σαν χάδι και μυρίζει πούδρα. Η μυρωδιά εισβάλει στη μύτη μου όπως τότε που εσύ τρύπωνες στην αγκαλιά μου χωρίς προειδοποίηση. Μόνο το βλέμμα σου με προδίδει τώρα. Γυάλινο, απλανές, ξένο. Δεν είσαι πια εδώ. Κι όμως, είσαι παντού. Στις γωνιές που αγαπούσες, στο σεντόνι που ζύγιζε διαφορετικά όταν σε κουβαλούσε, στον ήχο που δεν θα ξανακάνεις πηδώντας πάνω στο τραπέζι και διαλύοντάς όλα. Σε ευχαριστώ που ήσουν δικός μου. Σε ευχαριστώ που μου χάρισες τόση αγάπη. Σ' ευχαριστώ που μου επέτρεψες να σ' αγαπήσω τόσο κι εγώ. Καλό ταξίδι, αγαπημένε μου. Θα συναντηθούμε και πάλι. Ίσως όχι σύντομα αλλά θα συναντηθούμε. Σ' αγαπάω πολύ Πάκο μου.