Ανά… Honda!
Η παλιά Honda XR400 τσούλησε το σκοτεινό στενό με τη μηχανή σβηστή. Ο αναβάτης ‒ ένας τύπος εικονογραφημένος μέχρι τα αυτιά, κυρτός πάνω από το τιμόνι ‒ υποβοηθούσε την κίνηση με τα πόδια του. Έφτασε στο προκαθορισμένο σημείο κατέβασε το νύχι και άραξε τη μηχανή κάτω από ένα δέντρο.
Ξεκαβάλησε, έβγαλε το κράνος κι ένα τσουλούφι ‒ βαμμένο στο μπλε του Εθνικού, πετάχτηκε
ανακουφισμένο θαρρείς κι έπεσε πάνω από το αριστερό του μάτι. Ξέθαψε μια μαύρη
μπαλακλάβα από την κωλότσεπη, τη φόρεσε βιαστικά και παράχωσε το τσουλούφι.
Τράβηξε το φερμουάρ του δερμάτινου ως πάνω και κίνησε, καρφώνοντας τα μάτια του
γύρω σαν λαγωνικό.
Τη ρήση «κοίτα που πας αλλιώς θα πας εκεί που κοιτάς» δεν την είχε
ακούσει ποτέ. Περνώντας δίπλα από έναν κάδο πολυκατοικίας, πάτησε μια φλούδα
από μανταρίνι, γλίστρησε και βρέθηκε φαρδύς-πλατύς στο δρόμο, κλωτσώντας τον
κάδο που άδειασε μπουκάλια, κονσέρβες, ψαροκόκαλα και σκατόχαρτα σ’ έναν συνδυασμό
ορυμαγδού και μπόχας, που ξεσήκωσε τη γειτονιά και τις… αισθήσεις! Δυο γάτες
πετάχτηκαν ουρλιάζοντας απ’ τον διπλανό κάδο, πήδηξαν στην κοιλιά του κι
εξαφανίστηκαν σε χρόνο Dt.
Αυτός βόγκηξε, διπλώθηκε στα δύο κι ένοιωσε ξινίλα να ανεβαίνει στο λαιμό του.
Παράθυρα άνοιξαν, φώτα άναψαν, φωνές ακούστηκαν:
«Ποιος είναι εκεί;»
«Τι έγινε πάλι;»
«Τι κάνεις ρε εκεί;»
Ξεχνώντας πόνους και ναυτία, ο τύπος πετάχτηκε όρθιος, σάλταρε στη σέλα,
πάτησε το πετάλι. Η μηχανή βόγκηξε, έβηξε, έσβησε. Το πάτησε ξανά, πιο δυνατά
αυτή τη φορά. Τα ίδια.
«Την τύχη μου μέσα…» μουρμούρισε, ρίχνοντας όλο το βάρος του στο πετάλι.
Το χάρβαλο πήρε μπρος. Έδωσε γκάζι, η μηχανή σηκώθηκε στη μια ρόδα κι
εξαφανίστηκε, με την εξάτμιση να φτύνει μαύρο καπνό κι άκαυτο λάδι.
Χιλιόμετρα πιο κάτω, ο τύπος τράβηξε την μπαλακλάβα και την πέταξε μακριά.
Χάθηκε στην επόμενη στροφή, με το στομάχι στο στόμα και το τσουλούφι να
ανεμίζει λάβαρο της αποτυχίας του.
********************
Photo: AI created
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου