Butterfy 88

Απόκοσμη και μυστηριώδης, η “Butterfy 88”, το πιο σπάνιο είδος της οικογένειας Callicori, φτεροκοπάει με χάρη από άνθος σε άνθος, τρυγώντας τις αρωματικές καρδιές. Τα μαύρα χαρακτηριστικά σχήματα πάνω στο λευκό φόντο και η κατακόκκινη σαν αίμα πινελιά που σταλάζει από την κορυφή, έρχονται σε αντίθεση με το πράσινο των φύλλων. Την κοιτώ και δεν χορταίνω. Η ομορφιά της ξυπνά το αρχέγονο ένστικτο του κυνηγού μέσα μου, μα γνωρίζω πως είναι αδύνατο να την πιάσω, αφού οι συγκεκριμένες πεταλούδες είναι αεικίνητες.  Έτσι μένω μόνο να παρακολουθώ, ξενερωμένος από την αδυναμία μου να αποκτήσω το αντικείμενο του πόθου μου.

Μια απαλή κίνηση από τα δεξιά τραβά την προσοχή μου. Παραμερίζω τις φυλλωσιές και αυτό που αντικρίζω φέρνει ένα χαμόγελο στα χείλη μου. Αμέσως αρχίζω να κόβω τα φύλλα ανοίγοντας το δρόμο προς το στόχο μου. Στη συνέχεια αρπάζω την απόχη και με όση φόρα μου επιτρέπει η πυκνή βλάστηση της περιοχής, ορμώ προς τη μεριά της "Butterfy 88". Κραδαίνω την απόχη προς πάσα κατεύθυνση, αναγκάζοντας το έντομο να πετάξει προς την ρότα που εγώ έχω θέσει. Κι εκείνο πετάει, πετάει, πετάει, μέχρι που αίφνης βρίσκεται να αιωρείται παγιδευμένο στο μεταξωτό ιστό μιας αράχνης, που έχει στήσει καραούλι παρακεί, κρυμμένη κάτω από ένα πλατύ φύλλο. Πρόκειται για τον ιστό μιας Φονεύτριας, μιας από τις πιο φονικές αράχνες στον κόσμο.

Μόλις νιώθει τις δονήσεις στον ιστό, η Φονεύτρια μοιάζει σα να συνέρχεται από λήθαργο. Αρχικά τρίβει τις κεραίες της, όπως κάποιος θα έτριβε τα χέρια του από ικανοποίηση. Στη συνέχεια αρχίζει να έρπει ανάλαφρα πάνω στις μεταξωτές ίνες. Αργά και τόσο ελαφριά που είναι σα να ίπταται. Θα μπορούσε να επιτεθεί κατά πρόσωπο, εντούτοις η αράχνη στην αρχή κάνει κάποια διερευνητικά ζιγκ-ζαγκ και μετά αρχίζει να κινείται σε σπείρα, ζυγώνοντας σταθερά το υποψήφιο θύμα της. Η πεταλούδα διαισθανόμενη τον κίνδυνο, φτεροκοπά απεγνωσμένα με όση δύναμη διαθέτουν τα πλουμιστά φτερά της. Το μόνο όμως που καταφέρνει είναι να μπλεχτεί περισσότερο στο ντελικάτο, μα γερό σα χάλυβα διάφανο κορδόνι. Φτερά, σώμα πόδια έχουν τυλιχτεί σε ένα κουκούλι καμωμένο από διαυγές μετάξι κι η Φονεύτρια δωσ’ του και πλησιάζει απειλητικά και χωρίς άγχος, σίγουρη ότι έχει εξασφαλίσει το γεύμα της, τουλάχιστον για απόψε.

Τελευταία στροφή στη σπείρα κι ακριβώς πριν βυθίσει το κεντρί της στο κορμί της «Πεταλούδας 88», με μια κίνηση εγκλωβίζω την αράχνη μέσα σε ένα διάφανο βάζο περισυλλογής εντόμων. Την ίδια τύχη έχει και η πεταλούδα και στη συνέχεια με τα δυο βαζάκια ασφαλισμένα στο σακίδιό μου και την απόχη στον ώμο μου, φεύγω σφυρίζοντας για τον καταυλισμό. Σήμερα λοιπόν είναι μια καλή ημέρα. 

Photo credits: wallpaperflare.com

^©Γιώτα Βασιλείου, Νοέμβριος 2023