Οι ήχοι μέσα στο κεφάλι μου (μικρομυθοπλασία)

 

Photo by Aarón Blanco Tejedor

💭 Ρώτησα το πουλί τι ονειρεύεται και μου είπε να είχε χέρια, την ίδια στιγμή που εγώ ονειρευόμουν να είχα φτερά.

💭 Αν είναι μονάχα επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, τότε γιατί δεν απολαμβάνουμε τα υπόλοιπα;

💭 -Εσμεράλντα αυτό το φόρεμα σε παχαίνει. -Κοίτα την καμπούρα σου και μην ασχολείσαι μαζί μου!

💭 Μάνα όταν σου παραπονέθηκα ότι με κορόιδεψαν για το ύψος μου, μού απάντησες ότι «τα ακριβά αρώματα μπαίνουν σε μικρά μπουκάλια». Δεν ήξερες μάνα ότι κυκλοφορούν και «δείγματα δωρεάν»;

💭 Η Ζωή μου ζει κι αναπνέει μέσα από τα μηχανήματα.

💭 Σφραγίζω τ' αυτιά μου στη σιωπή, που εκκωφαντικά ουρλιάζει. 

💭 Κοιλοπονώ μεσ' στη σπηλιά που νυχτερίδες και θεούς γεννάει.

💭 «Θα σε αγαπώ για πάντα» είπε το ένα από τα δυο ανδροειδή. “Low Battery” απάντησε το άλλο.

💭 Προσποίηση και μέσα

Η γειτονιά σείονταν από τις φωνές και τα ποδοβολητά των νεαρών που έπαιζαν μπάσκετ. Ο γέροντας που τους παρακολουθούσε, χαμογέλασε αναπολώντας τα νιάτα του, τότε που όλοι τον γνώριζαν με το μικρό του όνομα… Γιάννη! Πλησίασε στα μουλωχτά, έκλεψε τη μπάλα από έναν πιτσιρικά κι από τη σέντρα σκόραρε τρίποντο! Αμέσως μετά γύρισε κι έφυγε με ανάλαφρο βήμα, αφήνοντας πίσω του άλαλους τους δέκα νέους. Το μόνο που ηχούσε στην γειτονιά ήταν το θρόισμα των φύλλων και ο ήχος των βημάτων του γέροντα.

💭 Απόφαση

Το άδειο μπουκάλι της βότκας έχει κυλίσει μακριά. Κείτεσαι άψυχος, ανάσκελα στον καναπέ με το χέρι να κρέμεται χαλαρό. Στα χείλη σου ένας κόμπος θολού σάλιου. Στα δικά μου μαύρο, πηχτό αίμα που προκάλεσες εσύ. Κρατώ έναν σάκο με τα χρειαζούμενα κι ένα ξυράφι. Αφήνω το ξυράφι, παίρνω τον σάκο. Αντίο Ρωμαίο…

💭 Α όπως Αφοσίωση

-        Μ’ αγαπάς;

-        Ναι.

-        Αλήθεια;

-        Ναι.

-        Και θα έκανες τα πάντα για μένα;

-        Ναι.

-        Ακόμα κι αν σου ζήταγα να πεθάνεις για μένα, θα το έκανες;

-        Ναι.

-        Μα θα πάψεις να λες συνέχεια ναι;

-        Γιατί όχι;

^©Γιώτα Βασιλείου, Απρίλιος 2024