Απρόσκλητος σε πάρτυ
Όσο πλησιάζω προς την πηγή του ήχου, τόσο πιο έντονα «ακούω» τη μουσική στο φυλλοκάρδι μου. Μειώνεται η απόσταση κι αυξάνονται τα ντεσιμπέλ. Φτάνοντας κάτω από το μπαλκόνι του διαμερίσματος στο οποίο γίνεται το πάρτι, ο θόρυβος πλέον είναι εκκωφαντικός. Τα ντάπα ντούπα από κάποιο πανάκριβο στερεοφωνικό ανακατεύονται με τις φωνές και τα γέλια των καλεσμένων. Σηκώνω το κεφάλι και κοιτώ τους θαμώνες που την έχουν αράξει στο μπαλκόνι του πρώτου. Νεαροί όλοι, όχι πάνω από είκοσι χρονώ, φοιτητές ίσως. Κρατούν ένα ποτό σε πλαστικό ποτήρι στο ένα χέρι, ένα τσιγάρο στο άλλο και το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας στο μάτι· σημάδι που σημαίνει ένα πράγμα μόνο: Ή το ποτό είναι το χιλιοστό που πίνουν ή το τσιγάρο δεν είναι και τόσο αθώο όσο φαίνεται. Γέλια και κοριτσίστικες φωνές ακούγονται από πίσω μου. Δυο κοπέλες πιασμένες αγκαζέ και ξεκαρδισμένες στα γέλια, πέφτουν πάνω μου σαν να στεκόμουν εμπόδιο σε στενό διάδρομο κι όχι στην ανοιχτωσιά. «Ουπς σόρρυ» λέει ευθαρσώς η μια και ξεσπά σε νέο...